Dişsel...

Mercan Deniz, hafta başından beri huysuz. Yemek yemek istemiyor, başına buyruk istediğini duyuyor istemediğini duymuyor, eşyaları atıyor savuruyor çığlık atıyor, uyumak istiyor uyuyamıyor, uyurken 3 dk. bir şekil yatamıyor, devekuşu pozisyonunda popo havada yüzü koyun yatıyor, paldır küldür dönüyor yuvarlanıyor.... Belli ki diş geliyor!

Oğlumcan ön dişlerinden (2 alt 2 üst) sonra azı dişlerini çıkardı. Ancak işin tuhaf yanı, ve kendimce utanılacak yanı... Ben bunun farkına varmadım. O kadar kolay çıkmışlar. Bir gün çikolatama göz dikip ver ver diye ağzını açıp çığlık atmaya başladığında "anam" didim! "Sanki bir diş gördüm".. Hayır hayır 2 tane gördüm.

Oğlum alt çeneden 2 azı dişiniçıkarmıştı. Şaşırdım, acayip şaşırdım, inanılmaz hemde. Şaka gibi. Hiçbir belirti vermeden gizli gizli diş yapmış

 oğluma bakın hele.

Ama bu sefer çıkan diş her ne ise (bilemiyorum çünkü ağzını elletmiyor, çok asabi) tam anlamıyla onunda bizimde canımıza okudu. Çok yoruldu, huyu suyu bütün düzeni bozuldu çocuğumun. Dün akşam sabaha karşı ateşlendi. Hemde ne ateş! Hemen bir ağrı kesici-ateş düşürücü.. Soğuk kompres yapmak ne mümkün? Hayatta! Yelleyerek serinletmeye ve rahatlatmaya çalıştık Mercan'ı, zaten sonra ailece uyumuşuz. Sabah uyandığında da yine yorgun ve perişan görünüyordu, ne zaman bir rahatsızlığı olsa kreşte çocukları görünce ayaklandığını bildiğimiz için neredeyse hiç çekinmeden kreşe yolcu ettik yine. Nitekim öyle olmuş. İşe geldiğimde ilk yaptığım şey öğretmenini aramak oldu. "Mercan çok iyi, ateşimizde çıkmadı annesi, yemeğini de yedi, iyi durumu  sen endişelenme  birşey olursa haber veririm" dedi. Nasıl rahatladım. 

1,5 yaşında bile değilken, "çocuk" olmanın dayanılmaz hafifliği ve esnekliği içinde. Kreşte oyun var, eğlence var, arkadaş var. Yatıp uyumak bir köşede oturmak olur mu? Bıdı bıdı alemlere akmış oğlum yine, hatta birde simit gaspetmiş kendinden büyük çocuktan :)))