15 Ocak 2009 Perşembe

gel lütfen


Saat 01:47

Düşünmekten kendimi alamıyorum. Mazoşistim galiba anneanne. Düşünüp düşünüp kendimi üzmekten zevk alıyorum. Kadın olmanın dayanılmaz cıncıklayıcılığındanmıdır elinden içtiğim sulardan mı?

Şimdi evinde olsaydın. Ben de senin yanında. Şu fotoğrafı anlatsaydın, veya fotoğrafı olmayan anıları. Mutfaktaki tel dolabın kapanma mekanizmasının inceliklerine kadar, görmediğim rahmetlik aile fertlerinin ruh hallerine kadar, bahçedeki havuzun ortasındaki taşı, bahçeye çıkan yoldaki beyaz mermer yuvarlak taşları...

Her elimi attığımda dizini bulabilmeye öyle alışkınım ki, görüşemediğimiz zamanlarda saatlerce telefonla konuşabilme yetimize karşın, şimdilerde telefonda sesini duyduğumda ağlamaklı olabiliyorum yalnız.

Aramıza giren fazladan kilometreler yüzünden.

Bakınca, okuyunca veya düşününce ne saçma değil mi?

Seni seviyorum.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder