En sevdiğim sorudur...

Bunda yakınacak, şikayet edecek, sıkılacak bunalacak ve cevap vermede bıkılacak ne var bilmiyorum. Hayatım boyunca bana sorulan en güzel ve en anlamlı sorudur.. "Mu ne?"

Canımın içi yavrucuğum... Bu soruyu üst üste kaç kere soruyor saymadım bile. Belki 5 belki 12... "Mu ne"nin cevabını almasına ve bunu anlamsına rağmen tekrar ısrarla sorması sadece onu ne kadar ciddiye aldığımı tespit edebilmesi için. Kesinlikle. Çünkü farkettim ki son bir haftadır falan benim isteklerime veya sözlerime daha fazla itimat eder, söz dinler oldu. Eee öyle. Herşey karşılıklı. Ben onu ne kadar ciddiye alırsam o da beni o kadar ciddiye alıyor.

Ki yani şu 2 hafta içinde merak eder oldum gerçekten. İnsan nasıl "mu ne" sorusundan şikayetçi olabilir ki? Çok güzel çok tatlı soruyor. Zilyon kere sorsun yine "o domates oğlum" diyebilirim. Zaten dediğim gibi anlamadığından değil, iplendiğinden emin olmak için soruyo. Çünkü 4-5. sorudan sonra ben nasıl gülmeye başlamışsam o da gülmeye başlıyor ve gıdıklanıyormuş gibi gülüyoruz ana-oğul karşılıklı.

Bir de "o ne mu ne" diye dalga geçiyor hatta. Hatta hatta kafa karıştırmak için değişik yerlerden soruyor. Hele en kazık sorusu parmağını ortalık yere doğrultarak sorduğu "mu ne" sorusu. Ben ne biliyim o ne :))))) Neyi gösterdiği belli değil ki. Elini tutup çeviriyorum "hangisi oğlum bu mu bu mu.." demek için. Parmağını gösterip "mu ne" diyor :)))) İnsan nasıl sıkılır.

Canım oğlum! Yakışıklı bademim, kuzu kulağım, yoğurt kaymağım!

Bu arada Mercan, cumartesi günkü açılışımızda pastamızı üfledi. Neyin açılışımı.. Acansımızın açılışı. Deliler gibi ilan edemedim bazı sebeplerden ötürü ama ben bir reklam ajansı açtım laf aramızda. Bunu da laf arasında yazıyorum ki çok dikkat çekmesin diye :))) Şimdi geriye geberene kadar çalışmak kalıyor. Biz sevgili ortağımla buna alışık olduğumuzdan ve pek bir zevk aldığımızdan hiç sıkıntı çekmeyeceğiz.

  

Fotoğraflarla döneceğimdir..