Sabah Mercoşu...

Malum oğlum çalışan bi adam, sabah erkenden kalkıp bezini değiştirir, "bugün ne giysem?" diye düşünmez anası onun yerine gardırobun karşısında bakınır çünkü aval aval, sonra evi bir tavaf edip akşamdan yerlerine konmuş oyuncaklarını bulur alır görmek istediği gibi dağıtır, mutfakta birşeyler atıştırabilir, dişini mümkünse fırçanın tersi ile fırçalar, ellerini sabunlar ama durulamaz (ölsün mikroplar) jölenin tüpünü "ııh-ııh" diye sıkar "açılmıyo" der (bizim kandırıklarımızdan biri tabi bu ııh-ııh) ayakkabı seçer giydirmemiz için getirir ve kapının önünde pisi gibi bekler.

Telefon çalar.. Servis gelmiştir.

Ve o çok yorucu, yoğun, kafasını kaldırmaya fırsat bulamadığı kreşe gider Mercan. Akşama kadar tepişir, oyunlar oynar, karı-kız keser (ne olsa küçüğüm kimse iplemiyo diye neler yapıyordur bilmiyorum henüz şikayet almadım).

Keşke hep oyunlarla yorulan, hatta benim gibi daha oyun ortamını hazırlarken yorulan çocuklar olarak kalıp oflayıp puflasaydık.

Sabah boncuğu

("oooo annneeee" derken)

Sabah tatlısı

("Hani oğlum kirpik yap" (?) dediğimde gözlerini kırpıştırışı)

Sabah psikopatı

("Hıııı how how!" köpüş taklidi yaparken)