10 Mart 2009 Salı

Geçmiş oldu...

Mercan cesur çocuk.
Sonra dirençli, mücadeleci, oyunsal değilse eğer poziysonlar... İşi asla dalgaya varmayan. Son derece ciddi.

Mercan bebek ama ya.

Hasta oldu bebeğim. Kuvvetli oğlum, bab
asından güçlü, annesinden deli. Hastalıkları yendi. Hop diye kalktı sonra... 
39 derece ateşle kendinden geçmiş vaziyette asla sevimli ve konforlu olamayacak hastane odalarında yatan o değilmiş gibi. 
Ayağında serum bağlı olduğu için yatağında yetişkin gibi davranmak zorunda olan o değilmiş gibi.

3 mart salı akşamı 37 derecenin üzerine çıkmayan ateşi ve yemek yememesini bağlayarak doktorculuk oynamışız kocayla. Tabi ki azı dişinin getirileri değilmiş bunlar. Ama 4 mart çarşamba günü gayet rahattı. kreşte oyunla
r oynadı oğlum. O akşamda gayet güzel geçti. Ancak gece saat 2'den sonra ateşi çıkmaya ve uykuyla uyanıklık arasında konuşmaya, sağa sola tekme atmaya başladı yavrucum. Biz yine iki oyun çocuğu olarak acile gitmek yerine sabahı b
eklemeyi tercih ettik dr.'a gitmek için. Islak kompresler yaparak, duşa sokarak rahatlatmaya çalıştık çocuğumuzu. Hoş, acile gitmekten kaçınm
ayı gerektirecek kötü anılar vardı zihnimizde... 
Oğlumuzu koruduk güya.

5 mart perşembe sabahı Mercan'ın doktoru kan örneği alarak bazı testler buyurdu
Biz yine "birşey çıkmayacak ne olsa" diye elimizde sonuçlar dr.'un odasına girdik, ama ben ağlayarak çıktım. Ne mal anneyim ben ya! 

"Mercan'ımızın kanında ihtihap var annesi, normalin çok üstünde, ateşini kontrol altına alamazsınız artık, onu hemen hastaneye yatırmanız gerekli, serum verilecek....[|å~´√çΩ´¬``π#¶«^•@†ç¯Ω¯§√¬∫¨√&¨&

gerisi yok. Gerisi gözlerimden süzüldü. Ben ne boşvermiş, ne koyvermiş, ne sallapati anneyim! 

Dedim.
O günün sabahından akşam 16:00'ya kadar soğuk havlular ile oğlumu sardık. Bir ayağında serum, mücadele etti. Hep uyudu. Bazen uyanıp "anne gel" veya "anne yat" diye yanına çağırdı beni.

Sonra kendine geldi, ateşi düştü.

Ve uyandığında ilk söylediği şey "akkabııı" oldu. Ayakkabılarını koydum ayak ucuna. "İyileş ayakkabılarımızı giyip gidelim oğlum buradan" dedim.

Güçlü oğlum, küçük adam oğlum.

İyileştik ve çıktık.

Ama hastalık atlatan her çocuk gibi mızmız olduk. Ters olduk, biraz asi, biraz depresif... O da geçecek.

Şimdi çok iyi benim yavrum. Canım, güzel evladım.


11 yorum:

  1. Bu aralar hassasım böyle konulara. Okurken benimde süzüldü gözyaşlarım. Allah beterinden saklasın. Çok geçmiş olsun.

    YanıtlaSil
  2. Teşekkürler arkadaşlar. Pnömokok aşınızı ihmal etmeyin sizde. Bizide beterlerinden koruyan aşımızdı...

    YanıtlaSil
  3. offf derya:(( çok geçmiş olsun,bir daha uğramasın bölesi hastalıklar...öpüyorum yakışıklı mercanı..sevgiler...

    YanıtlaSil
  4. Çok geçmiş olsun, hastalıklar uzak olsun hem Mercan'dan hem de tüm meleklerden..

    Sımsıcak sevgiler....

    YanıtlaSil
  5. Cok cok gecmis olsun Derya! kiyamam cocuklar hastane kapisindan girmsin iceri...cok uzuldum inan.

    YanıtlaSil
  6. Canım çok çok geçmiş olsun onlar hasta olunca insanın daha çok içi acıyor

    YanıtlaSil
  7. Tekrar teşekkür ederim arkadaşlar, buraya mesaj bırakan arkadaşların içtenliklerinden çok eminim. ve bu çok güzel bir his. sağolun.

    ama evet çucuklar hastane kapısından girmesinler. yüzleri düşmesin, gözlerinden yaş süzülmesin. nolur

    YanıtlaSil
  8. çok çok geçmiş olsun,ah annelik...

    YanıtlaSil
  9. Fotoğraflar, yüreğimin dağıldığı anın resmidie Derya..
    Geçmiş olmuş. Çook sevindim...

    YanıtlaSil
  10. oy kıyamam ben ben mercanımaaa
    adı gibi sağlam güçlü değerli kızım için hep bu cümleyi kurarken mercan içinde bunu söyleyebildim
    çok geçmiş olsun
    fotoğraflar beni çok üzdü
    ama iyi olduğuna bi okadarda sevindim

    YanıtlaSil