Tahammül V.0.3

Bazı fena huylarım var. Fena olmalarına karşın seviyorum aslında içten içe... Hatta bu huylarımı update ettiğimi bile söyleyebilirim. Mikrobik bir oğlak burcu özelliği olsa gerek. Biraz insan seçiyorum. Başlangıçta değil, ilerleyen zamanda kötü olarak nitelendirebileceğim özellikleri yüzünden üstünü çiziyorum.

Ve bunu bazen fazla kişiselleştiriyorum. Yani o kişinin tamamen kendi karizmasını ilgilendiren bir konuda kendim mesuliyet alabiliyorum.
Farklı bir ortamda onunla bulunmuşsam ve orada bana göre çirkin bir ayrıntı yaşanmışsa; onun adına diğerlerinden ölesiye utanabiliyorum. Çünkü ben o kişinin referansıymışım gibi geliyor ve onun -bana göre- küçük düşürücü bir hareketi, saçma bir cümlesi, alakasız bir cevabı veya atıyorum geğirmesi, onunla arkadaş olduğum için bendende çıkması beklenebilir davranışlar olabileceği beklentisi oluşmasın diye derhal o insanla arama bir duvar örüyorum. Hemen oracıkta, anında. Buz kesiyorum. Mesela ben X kişisiyle birlikte (iş, uzun süreli arkadaşlık, komşu vs olabilir bu kişi) bir kafeye A ve B kişileriyle buluşmaya gidiyorum. A ve B kişileriyle konuşuyoruz muhabbet ediyoruz, yiyip içiyoruz. A ve B kişisiyle farklı konularda konuşmaya başlıyoruz. X kişisi tutup Y ile münasebeti konusunda birşey söylüyor alakasız bir şekilde. Ayak uyduruyoruz konu Y ve Y'ler üzerinden akmaya devam ediyor. Sonra bir an sessizlik oluyor, X duruyor Y'nin hayatındaki anlamından bahsediyor. Y'nin inceliklerini anlatıyor, Y klasmanının fiyatlarından bahsediyor, Y ile olan ilişkisinden bahsediyor. Tamamen Y değil ama Y çevresinde bir eksende konuşuyor da konuşuyor. Herkes anlıyor ki Y, X'in ilgi alanı. 

Bende orada şunu düşünüyorum. X, Y'den başka bir bok bilmiyor. Konuşmak istiyor ama iki lafından biri Y oluyor. Benim ve A ile B'nin belki başlangıçta sempati duyduğumuz Y mide bulandırıcı bir al almaya başlıyor. Sonra gözler kayıyor. Bizlerin Y ile ilgili söyleyecek başka birşeyimiz kalmadığından ve sıkıldığımızdan susup kalıyoruz. Ama X konuyu toparlayamadığı ve Y'nin dışına çıkma kapasitesinde olmadığı için bu sefer iş olsun diye dallandırıp budaklandırıyor. Dili sürçüyor, kekeliyor, saçmalıyor....

İşte o anda çok fazla utanıyorum ve o X insanını yanımda gezdirdiğim için lanet ediyorum. Çünkü aramızın süt liman olduğu A ve B insanının o X insanı yüzünden hakkımdaki düşüncelerinin nasıl şekillenebileceğini düşünüyorum. 

X'le gezenin burnu boktan çıkmaz misali, veya bana X'ini söyle sana kim olduğunu söyleyeyim misali, o insanı arkadaş, eş, dost, komşu vs. pozisyonuyla benimsemiş ve sosyal ortamlara girmiş olmam yüzünden benim de en az o X kadar küçük bir dünyam olduğu kanısına varılmasından endişe ederim. Çünkü öyle değildir halbuki. 

Ancak o X kişisini arkadaş, eş, dost, komşu vs. pozisyonlarında kadroya alırken herhangi bir sıkıntı yoktu. Bu anlık gelişti, bir gün biryerden patlak verdi ki X son derece fosmuş.

İşin kötü tarafı o X insanını ne atabiliyorum ne satabiliyorum. Lens takıp anlık görüntüyü farklılaştırmaktan öteye gidememek gibi, o X insanı için de kalıcı bir çözüm üretemiyorum. X'i lügattan silip atamıyorum pratikte. Teoride işi bitti ama. Yani mecburi yaşam alanlarımız var ve tahammül etmek zorunda kalıyorum. Ve kesinlikle o gün o kafede yapmış olduğu şeyi unutmuyor, onu hep o günkü ezik çaresiz haliyle hatırlıyorum.

İşte, Tahammül V.0.3 budur bende. Bu aslında çok kötü bir huy. İnsanları oldukları gibi kabul edememek, kendimdeki farkına vardığım kusurları onarabilme yetisine sahipken, kendime bu hakkı tanıyorken, veya hatta bir çok kusurumun farkında değilken, insanlarda kusurlar bulup, onları o küçük insani kusurları veya zayıflıkları yüzünden içten içe küçümsemek gerçekten çok fena.

Kendimi bu konuda dizginleyemiyor veya bu duyguyu bu iteleme hissini bastıraıyorum.

Bunları da yazdım, çünkü iş münasebetiyle yaklaşık bir haftadır istanbul dışındayım. Ve aynı şeyi yine birine yaptım. Şehir dışındayken bir insan hakkında böyle bir kanıya varmam benim için yeni ve farklı bir deneyim oldu.